westchnąć I
głęboko i głośno odetchnąć, wydać westchnienie jako objaw przeżywania jakiegoś uczucia, najczęściej smutku
Po chwili wzrok spuściła, westchnęła i siadła (V). Na koniec westchnął i rzekł sam do siebie z gniewem (V) Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło I raz ciepłym powiewem westchnąwszy – usnęło (XII). Westchnął głęboko, w oczach łzy się zakręciły...(VI) Więc nic nie mówiąc, smutnie po sobie spójrzeli, Westchnęli (X)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Okazywanie i skutki okazywania uczuć